15 Ağustos 2011 Pazartesi

Ters Orantı


Bugün çok değişik duygular yaşıyorum. Ben en büyük acılardan birini ufak yaşta yaşadım babamı kaybettim. Allah bu acıyı kimseye yaşatmasın tabiki isteğim bu birde büyüdükçe onun yeri daha da açılıyor koocaman oluyor. Sana arka çıksın istediğin çevrendekilerde sana arkasını dönünce kalıyorsun. Tabi acı ilk günki gibi kalmıyor zamana azalıyor ama özlem büyüyor tam bir ters orantı bu sefer özlediğin için canın yanmaya başlıyor. İlk zamanlar acın 1000 mum yanıyor gibi alevi ama zaman geçtikçe birisi bu mumlara üflüyor ve azalıyor. Bu acı çok kötü bir acı. Ben 10 yıl önce kaybettiim nassı geçti inanamıyorum ama geçiyor. Oydu buydu derken zaman geçiyor. Ama öle bir sancılar geliyorki bazen anlatmak istiyorsun anlatamıyorsun biliyorsunki karşındaki ''Seni anlıyorum ama yapıcak bişey yok'' dediğinde gerçekten seni anlamadığını. Ben baba sevgisini kimsede aramıyorum en çokta bu huyumu seviyorum ne sevgilimin babam gibi olmasını istiyorum ne dayım nede amcamın çünkü benim babam tek bitane <3! Hayatımdaki kimse ona benzeyemez. Ben kendimi,onu yani çevremi anlamaya başlamıştım ki kaybettim. Bir gerçek varki bu acıyı yaşamayan bilemez. Ama ben çok şanslıyım ki arkadaşlarım ve annemin yanında olduğunu bilmek huzur ve mutluluk veriyor. Bunları yazarken ''neden böyle bişey yazıorum?'' diyorum. Aslında böyle şeyleri yazmayı söylemeyi sevmem içimde yaşarım ama bugün dedim ya duygularım değişik. Aslında benim yaşadığım acının aynısını okuldan bir arkadaşım başına gelince üzüldüm yine dengem bozuldu.

1 yorum:

  1. Gamze, alacağın olsun.. Çok duygulandım.. Özellikle fotoğrafı görünce...

    YanıtlaSil